Nie miałem dzisiaj wiele czasu i chociaż plan trasy był gotowy, nie mogłem go zrealizować. Jazda była więc dość spontaniczna, a szkic jej kolejnych kilometrów rodził się na bieżąco w mojej głowie. Pisałem już kiedyś, że w dzień powszedni nie mam zbyt dużego wyboru jeśli chodzi o „geografię” moich przejażdżek. Za wszelką cenę staram się uniknąć przejazdu przez miastu, które o tej porze staje się blaszaną dżunglą. Uciekam wtedy na wschód lub na południe, bo te rejony mam o przysłowiowy rzut beretem od mojego domu. Dzisiaj zacząłem właśnie od kierunku wschodniego, ale potem zawróciłem, dojechałem do Mostu Wandy i zaraz potem wjechałem na ścieżkę rowerową wzdłuż Wisły. Trasy wzdłuż Wisły też unikam, ale głównie w weekendy, bo wtedy staje się ulubionym szlakiem rowerowym dla wszystkich Krakowian. W dzień powszedni da się jednak żyć (czyt. jechać), więc mogłem spokojnie mknąć, o ile spokojną jazdą była nieustająca walka z przeciwnym wiatrem. Dojechałem do Dąbia, gdzie ścieżka rowerowa kończy się… schodami. Tak, to nie pomyłka. Wziąłem więc rower pod pachę, wspiąłem się ze dwadzieścia stopni w górę i kontynuowałem jazdę. Nie będę opisywał szczegółów, ale koniec końców dotarłem do ulicy Mirowskiej, gdzie na kilkaset metrów musiałem zamienić mojego szosowego Cube’a w szutrówkę, bo – jak już wielokrotnie wspominałem – zrobienie cywilizowanego dojazdu do kładki rowerowej nad Wisłą przerasta urzędników, którzy nomen omen pobierają pensję m.in. z moich podatków. Potem był Tyniec i Skawina, gdzie mieścił się punkt zwrotny. Skawinę z Krakowem łączy dróg wiele, ale ja wybrałem tę trudniejszą, czyli przez Libertów. Dlaczego trudniejszą? Dlatego, że tuż za Skawiną trzeba się zmierzyć z podjazdem do Brzyczyny. Ma jakiś kilometr długości, ale gdy jest gorszy dzień, to ma się wrażenie, że ten podjazd nigdy się nie kończy. Dzisiaj miałem w miarę dobry dzień, wiatr w plecy, a wokół było tak pięknie zielono, że mógłbym go przejechać jeszcze raz. Nagrodą za trud jest zjazd z Libertowa do Zakopianki. Potem pozostał mi tylko rutynowy przejazd przez Swoszowice i kilka ostatnich kilometrów dzielących mnie od domu.



Początek podjazdu do Brzyczyny. Zielono mi…