W kolejną sobotę kolejny raz skorzystałem z roweru do zadań specjalnych, czyli na trudne warunki. Widok ciemnych chmur nie dawał nadziei na piękną pogodę i faktycznie od czasu do czasu lekko kropiło. No i wiało, ale ostatnio jest to tak oczywiste, że szkoda o tym wspominać. Nie zdecydowałem się na dłuższą eskapadę poza miastem i poszedłem, albo raczej pojechałem na łatwiznę, kręcąc się tu i tam. Starałem się jednak pracować na tyle mocno, żeby poczuć wysiłek w nogach, a więc nie była to czysta rekreacja.

To co napisałem powyżej, było pierwszą wersją opisu dzisiejszej aktywności. Nie podobało mi się. Nie było czuć w tym ani pasji, ani radości. Po kilku godzinach doszedłem do wniosku, że powinienem napisać o tym, co dzisiaj jest moją prawdziwą radością. Bo to właśnie ta prawdziwa radość i prawdziwe szczęście sprawia, że wszystko to, co robię, daje mi zadowolenie i poczucie spełnienia. Dopisuję więc kilka zdań…

Szczególny to czas dla mnie. Po raz pierwszy w życiu, jako nawrócony człowiek, wspominam zdarzenie, dzięki któremu zostanę zbawiony. Na pewno. Na bank. Na milion procent. Wiem o tym, bo to obietnica samego Boga, a On zawsze dotrzymuje swoich obietnic – „Bo jeśli ustami wyznasz, że Panem jest Jezus, i uwierzysz w swym sercu, że Bóg wzbudził Go z martwych, będziesz zbawiony” (1 Rz 10:9). Nie ma żadnych innych warunków, nie trzeba być godnym, ani sobie zasłużyć. Bo na zbawienie nie da się zasłużyć – wystarczy tylko uwierzyć. Zbyt proste? Ależ tak. To jest właśnie takie proste. Nie mówię, że łatwe, ale proste. Skomplikowane zasady, reguły, rytuały, obrzędy, nakazy i zakazy zostały wprowadzone przez człowieka i nie mają nic wspólnego z jednym, jedynym warunkiem zbawienia, czyli wiarą. A wszystko dlatego, że dwa tysiące lat temu pewien Gość zaniósł wszystkie nasze winy na krzyż. A potem pokonał śmierć. I teraz tylko czeka, żebyś w to uwierzył…