Pierwsze wrześniowe popołudnie. Ciepłe, żeby nie powiedzieć upalne. Wróciłem z pracy do domu. Ekologicznie. Nie, nie rowerem, ale… tramwajem. Potem krótki spacer dla zdrowia pośród zieleni, nieopodal mojego miejsca na planecie Ziemia. W domu obowiązkowe płatki owsiane na mleku plus dwie łyżeczki konfitury. Lekki, energetyczny posiłek. Idealny przed planowaną przejażdżką. Z tą „planowaną”, to trochę przesadzam. Planowane było wyłącznie to, że pojadę. Ale dokąd? Tego nie wiedziałem. Czasem tak jest najlepiej. Poddać się przypadkowi, bo… przypadków nie ma. Sam jestem tego najlepszym przykładem. Z perspektywy już pięćdziesięciu lat widzę doskonale, że nic w moim życiu nie było przypadkowe. Żadne zdarzenie i żaden człowiek, którego spotkałem, nie pojawiły się bez powodu. Wszystko miało sens, którego przeważnie nie pojmowałem od razu, ale dopiero po latach dostrzegałem, że nieustający ciąg zdarzeń łączył się w logiczną, idealnie spójną całość.

Pogrążony w filozoficzno-transcendentalnym nastroju wyruszyłem w trasę. Już na początku zafundowałem sobie rozgrzewkę na kosocickich pagórkach, a potem zjechałem do Wieliczki. Stamtąd podążyłem przez Brzegi i Grabie do Niepołomic, by później skierować się na południe i przez Staniątki, Bodzanów i Liplas dotrzeć do Gdowa. Do zachodu słońca pozostało jeszcze trochę czasu. Nie musiałem więc szybko uciekać przed zmierzchem i mogłem kontynuować moją podróż pod przyjaznym błękitem nieba w promieniach wrześniowego słońca. Pojechałem do Dobczyc, mijając po drodze Stadniki i Skrzynkę. A potem musiałem wspiąć się do Dziekanowic, co wcale nie było łatwe, szybkie i przyjemne, bo niedawno położono tutaj nową nawierzchnię. Jest specjalnie perforowana i zdecydowanie nie jest gładka, co ma zapewnić bezpieczeństwo zimową porą. W Koźmicach Małych tradycyjnie skręciłem na zachód. Dotarłem do Świątnik Górnych, skąd miałem jedynie kilkanaście kilometrów do domu.

To koniec historii podróży, lecz nie koniec dnia, który dopiero się zaczynał, gdy wraz z ostatnimi promieniami słońca, otwierały się nowo odkryte przestrzenie Prawdy.



Sezon zachodów słońca anno Domini 2016 uważam za otwarty…