Trzydzieści stopni ciepła nie należy do kanonu moich ulubionych temperatur na dłuższe rowerowe wyjazdy. Ale jeździć przecież trzeba, a ponieważ ostatnio aż dwukrotnie pokonałem dystans mniejszy od stu kilometrów, dzisiaj byłem po prostu skazany na dłuższe pedałowanie w pełnym słońcu. Trasa nie była wymagająca, ale upalna końcówka wakacji skutecznie ograniczyła moje możliwości w zakresie generowania mocy, a ta przecież nawet w najbardziej optymalnych warunkach d*** nie urywała. Na trasę wyruszyłem tuż przed jedenastą, co oznaczało, że słońce zbliżało się do najwyższego punktu na idealnie czystym niebie, na wizerunku którego nie było choćby najmniejszej skazy. Nie było żadnej szansy na cień, żadnej ucieczki przed morzem złotego ognia. Jechałem więc tempem mocno turystycznym, mając mnóstwo czasu, aby spokojnie podziwiać małopolskie krajobrazy w nostalgicznym nastroju kończących się wakacji. W tym spokojnym rytmie zaliczyłem pętlę, na której znalazły się m.in. Brzezie, Książnice, Łapczyca, Bochnia, Świniary, Ispina, Niepołomice. Było więc i pagórkowato i płasko, i w górę i w dół, i z wiatrem i pod wiatr. Kilkanaście kilometrów przed domem włączyła się kontrolka niskiego stanu paliwa. To słońce wysysało ze mnie resztki energii. Włączyłem więc tryb awaryjny, zmieniłem tempo z turystycznego na rekreacyjne i jadąc na „oparach” spokojnie dotarłem do domu.



Nawet las nie chronił przed słońcem


Most kolejowy w Niepołomicach


I co z tego, że jest gorąco? Grunt to dobry nastrój!