Po ostatniej przejażdżce, częściowo wiodącej drogami, których jeszcze nie znałem, uświadomiłem sobie, że w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od mojego domu, trudno jest mi znaleźć drogę, po której jeszcze nie jechałem. Zauważyłem to, korzystając z programu BaseCamp, który po prostu naniósł na mapę ślady wszystkich moich wycieczek i okazało się, że białych plam praktycznie nie ma. Dzisiejsza przejażdżka nie była więc oryginalna, tym bardziej, że postanowiłem, iż odpocznę małe co nieco i wybiorę się w spokojne okolice, położone na wschód od Krakowa. Jadąc obok Puszczy Niepołomickiej, wpadłem na pomysł, aby rozszerzyć plan wycieczki najpierw o Nowe Brzesko, a później o kilka dróg leżących na północ od niego. W Ispini (wydawało mi się, że poprawna forma powinna brzmieć „w Ispinie”, ale jadąc przez tę wieś zauważyłem szyld „jakiś-tam-urząd w Ispini”) przejechałem przez most na Wiśle, pokonałem kilka kilometrów i w Wawrzeńczycach skręciłem na północ. Tutaj teren nie był już płaski i obfitował w całe mnóstwo niewielkich podjazdów. Nie były ani długie, ani strome, a w porównaniu z tymi, które pokonywałem niedawno, były ledwie delikatnymi zmarszczkami na powierzchni. Coś jednak było nie tak, bo zacząłem odczuwać zmęczenie i wybierać coraz lżejsze przełożenia. Przełączyłem się więc w „tryb awaryjny”, ograniczyłem prędkość, przestałem zwracać uwagę na wskaźnik mocy i spokojnie jechałem w stronę Kocmyrzowa, przypominając sobie, że tuż przed nim czeka na mnie podjazd przez duże „P”. Na szczęście złapałem na nim właściwy rytm i wolniej niż zwykle, ale szybciej niż myślałem, dotarłem do drogi 776, którą zjechałem do Nowej Huty. Potem wystarczyło już tylko przejechać przez Mogiłę i Rybitwy, aby dotrzeć w okolice domu.