Początkowo planowałem, że zaliczę dzisiaj spokojną, odprężającą przejażdżkę. Żeby jednak nie było nudno, wymyśliłem sobie, że rzucę okiem na mapę i znajdę jakąś drogę, którą jeszcze nigdy nie jechałem. No i wtedy okazało się, że z odprężenia i spokoju będą nici, bo miejsce, które wybrałem, jest położone w takim rejonie, że nijak nie da się doń dotrzeć jadąc po płaskim, a owa droga, którą jeszcze nie jechałem, też raczej nie nadawałaby się na lotnisko. Mogłem się oczywiście wycofać z pomysłu, ale to nie byłoby w moim stylu – stylu człowieka upartego jak nie wiem co…

Droga, którą zamierzałem poznać znajduje się w okolicach Nowego Wiśnicza i łączy wieś Zawada z Bochnią. Najpierw musiałem więc dotrzeć w te okolice, a że dość dawno mnie tutaj nie widziano, nie był to do końca rutynowy przejazd. Nie był to także banalny przejazd, co pokazywał licznik przewyższeń. Sama droga pomiędzy Zawadą a Bochnią do długich nie należy – raptem niecałe sześć kilometrów, ale jest treściwa. Rozpoczyna się solidnym podjazdem, który wynosi nas ponad osiemdziesiąt metrów w górę. Potem zjeżdżamy sześćdziesiąt metrów w dół, ale tylko po to, aby za chwilę znów rozpocząć podjazd. Po drodze mijamy wieś Pogwizdów, co sygnalizuję wyłącznie z powodu skojarzeń z wczorajszym, jakże miłym, sympatycznym i przyjaznym przywitaniem prezesa Kurskiego w Opolu. Ot i cała historia. Potem zjechałem do Bochni, w której rozpocząłem powrót moim ulubionym szlakiem przez Górny Gościniec. A później zahaczyłem jeszcze o Niepołomice, aby spokojnie „wykręcić” setkę. Przyznam, że byłem trochę zmęczony, bo północny, dość silny wiatr przeszkadzał mi niezależnie od tego, w którym kierunku (oprócz południa rzecz jasna) jechałem.