Już od kilku dni planowałem, że w sobotę, podobnie jak tydzień temu, ucieknę z miasta. Miałem także nadzieję, że uda mi się zaliczyć pierwszą setkę Anno Domini 2016. Niebiosa zdecydowanie mi sprzyjały, bo pogoda była całkiem sympatyczna, czyli nie padało i było dość ciepło. Wystarczyło tylko wsiąść na rower i ruszyć w drogę. Pierwotnie zamierzałem wyjechać dość wcześnie, ale okazało się to niemożliwe z jednego banalnego powodu. Wybraliśmy się wczoraj z Moniką do kina, aby obejrzeć nagrodzony Oscarem „Spotlight”. Seans zakończył się tuż przed północą, a potem – nie ukrywam, że mocno wstrząśnięci – jeszcze przez dwie godziny dyskutowaliśmy o filmie. Na marginesie wspomnę, że choć nie jest to blog filmowy, a ja nie aspiruję do roli krytyka, proponuję abyście obejrzeli ten obraz… Poszedłem więc spać bardzo późno i proporcjonalnie później zmusiłem swój mocno zaawansowany wiekowo organizm, aby zwlókł się z łóżka.

Wyjechałem dopiero po jedenastej, wybierając jedną z moich prywatnych „klasycznych tras rowerowych”. Zakładając przejechanie nieco większej liczby kilometrów, prócz pełnego bidonu, uzbroiłem się także w batoniki energetyczne. Zacząłem od dojazdu do Rybitw. Potem pojechałem do Brzegów, gdzie – jak Krakowianom powszechnie wiadomo – odbędą się Światowe Dni Młodzieży. Wspominam o tym dlatego, że miejscowość ta wielce na tym zyskała. Pojawiły się nowe drogi, na istniejących wymieniono nawierzchnię, zbudowano parkingi. Zauważyłem nawet pachnącą świeżością kładkę ponad potokiem, co jest o tyle śmieszne, że ani przed nią, ani za nią nie ma chodnika, po którym można byłoby do niej dojść. Z Brzegów pojechałem do Niepołomic, a zaraz potem zagłębiłem się w Puszczy Niepołomickiej. Jadąc na wschód, dotarłem do Mikluszowic, a tam skręciłem w stronę Bochni. Nie odczuwałem zmęczenia, ani tym bardziej znudzenia, bo wyposzczony w okresie zimowym organizm, ewidentnie domagał się dłuższych, pozamiejskich wycieczek. W Bochni skręciłem na zachód, aby moim szczególnie ulubionym Górnym Gościńcem dotrzeć do wsi Chełm. Tam zjechałem do drogi 94 z zamiarem powrotu do Krakowa. Zorientowałem się jednak, że w ten sposób setki nie zaliczę, a więc dojechawszy do wysokości Zagórza, skręciłem w stronę Staniątek, wybierając w ten sposób nieco okrężną trasę. Manewr ten powtórzyłem w Krakowie, aby „dokręcić” brakujące kilka kilometrów.

Jest więc dobrze. Pierwsze w tym roku sto kilometrów za jednym zamachem – zaliczone. Czekam na więcej i… jeszcze więcej i… jeszcze o wiele więcej. Przecież to moja pasja.