Kto nie lubi piątku, ręka w górę! Nie widzę… Koniec tygodnia pracy, niezła pogoda, spoko temperatura. Czegóż chcieć więcej? Z tej okazji wybrałem się na przejażdżkę i nawet udało mi się zaliczyć kolejne dwadzieścia kilka minut jazdy, nim popołudniowe słońce powiedziało „see you tomorrow” i zniknęło za horyzontem.

Nie chcąc iść, a raczej pojechać na łatwiznę, zacząłem od sprawdzenia wydolności oddechowej na kosocickich pagórkach. Przy okazji przetestowałem działanie przerzutki, która zawiodła mnie dwa dni wcześniej. Jej reanimacja zakończyła się pełnym sukcesem i mniemam, że ma więcej kilometrów przed, niż za sobą. Świeżo nasmarowany łańcuch ledwie słyszalnie pieścił zębatki, a ja mknąłem przed siebie na spotkanie zmierzchu. Słowo „mknąłem” na tym etapie jest nieco przesadzone, bo wpadłem na pomysł, aby odwiedzić Libertów, a tenże umiejscowiony jest na górze, na którą należało wyjechać. Wyjechałem. Wkrótce potem zjeżdżałem już do Skawiny. Tam czekała na mnie przymusowa przerwa przed zamkniętym przejazdem kolejowym. Później pojechałem do Tyńca, zastanawiając się po drodze, którędy mam wrócić do Krakowa? Nie chciałem powielać banału jazdy wzdłuż Wisły i dlatego szybko skręciłem w ulicę Winnicką, później przejechałem ścieżką rowerową wzdłuż Bobrzyńskiego, docierając ostatecznie na ulicę Kobierzyńską i dalej na Rydlówkę.

Byłem w samym centrum miasta. Ruch był okrutny, a oczy i uszy wypadało mieć wszędzie, aby nie trafić do policyjnej kroniki wypadków. Jechałem Rzemieślniczą, a potem Wadowicką, Kalwaryjską i Limanowskiego. Wkrótce wjechałem na drogę rowerową i mogłem odpocząć od otaczających mnie samochodów. Pokonując ostatnie kilometry, myślami byłem już przy sobocie i planach na nią. Rowerowych planach…