Jechało mi się dzisiaj nadspodziewanie lekko. To zapewne było zasługą trzech czynników: trzydniowej przerwy od roweru, wiosennej temperatury oraz braku kominiarki, skutecznie utrudniającej głębokie oddychanie. Jednak do tej olbrzymiej beczki rowerowego miodu, podstępnie wkradła się łyżka dziegciu…

Pamiętam, że w młodości jedną z moich ulubionych książek typu kompendium wiedzy, był „Zarys Historii Sportu Samochodowego” Jana Andrzeja Litwina. Na jej kilkuset stronach autor opisywał najważniejsze wydarzenia od tych najstarszych, aż po czasy współczesne. A że czynił to z polotem, będąc obdarowany przez stwórcę ewidentną lekkość pióra, książkę czytało się jednym tchem. Jednym z opisanych wydarzeń było zwycięstwo któregoś z pionierów wyścigów samochodowych (niestety nie mogę przypomnieć sobie jego nazwiska), który pomimo awarii skrzyni biegów, jadąc na jedynym dostępnym przełożeniu – wstecznym – wygrał wyścig.

Jechałem właśnie przez Witkowice. Jest tam podjazd. Niespecjalnie stromy, niezbyt trudny, ale dość długi. Zamierzając spokojnie go pokonać, przerzuciłem łańcuch na małą tarczę z przodu i jedną ze środkowych zębatek z tyłu. Jakież było moje zdziwienie, gdy mniej więcej co trzy obroty korbą, łańcuch wskakiwał na moment na większą zębatkę kasety, by po chwili wrócić na właściwą. W ten sposób nie dało się normalnie jechać. Pomyślałem, że widocznie mam źle wyregulowaną przerzutkę, więc naprędce spróbowałem skorygować naciąg linki. To nic nie dało. Z całego bogactwa dwudziestu przełożeń zostały mi praktycznie cztery. Właśnie wtedy przypomniałem sobie książkę, o której pisałem powyżej.

Pomimo kłopotów, nie mogąc używać żadnej z mniejszych zębatek kasety, spokojnie i bezpiecznie dotarłem do domu, gdzie mogłem odkryć przyczynę awarii. Co się stało i jak sobie poradziłem, opisuję na blogu technicznym.