W Małopolsce rozpoczęły się właśnie ferie zimowe. Z tej okazji pozwoliłem sobie wziąć kilka dni urlopu, aby nieco więcej czasu spędzić z moimi dzieciakami, o ile dzieciakami można nazwać studentkę i ucznia gimnazjum. To oczywiście ma swoje plusy, bo dzieci w tym wieku są całkowicie samowystarczalne, a więc jest czas, aby… wyskoczyć na rower.

Wstałem dość wcześnie. Biel za oknem nie wystraszyła mnie. Kilka stopni mrozu też nie robiło wrażenia, zwłaszcza, że świeciło słońce. Szybko przygotowałem się do wyjścia i wkrótce byłem gotowy na kolejną zimową wycieczkę. Rozpocząłem ją od rozgrzewki w okolicach domu, a potem pojechałem w stronę Wieliczki, by ostatecznie zjechać do Kokotowa. Stamtąd dotarłem do Brzegów. Jechałem wśród pól, które wkrótce będą miejscem Światowych Dni Młodzieży. Cała okolica, niegdyś zaniedbana i zapomniana, wygląda dzisiaj zupełnie inaczej, chociaż zimowy krajobraz nie pozwala w pełni docenić skali transformacji. Potem skręciłem w stronę Krakowa, przejechałem przez Rybitwy, dotarłem w okolice Centrum Kongresowego, skąd pojechałem do ulicy Kapelanka. Chociaż słońce skryło się już za chmurami, było relatywnie ciepło. Od czasu do czasu prószył drobny śnieg, który nie przeszkadzał w jeździe. Nie zamierzałem psuć sobie zabawy, więc pojechałem w stronę ulicy Zawiłej, przejechałem obok osiedla Kliny, a później skierowałem się do Swoszowic. Później był tradycyjny podjazd na ulicy Sawiczewskich. I na tym zamierzałem zakończyć, ale czułem jeszcze niedosyt, więc pojechałem do Wieliczki. Po drodze zaczął sypać gęsty śnieg, który – oczywista oczywistość – tym mocniej szczypał mnie w twarz, im szybciej jechałem. Dałem jednak radę. Z Wieliczki wyjechałem ulicą Czarnochowską i do domu wróciłem tą samą drogą, którą go opuszczałem dwie godziny wcześniej.