Święta minęły tradycyjnie, czyli nadspodziewanie szybko. Rzecz jasna starałem się zachować umiar i rozsądek, ale jakże nie ulec smakom i zapachom suto zastawionego wigilijnego stołu? W pierwszy poświąteczny dzień należało zatem przekształcić nadmiar węglowodanów w czystą, zdrową energię, czyli wybrać się na jedną z ostatnich tegorocznych przejażdżek rowerowych. Należało ponadto wykorzystać łaskawość pogody i wykonać kolejny duży krok na drodze do pobicia najlepszego rowerowo roku, czyli 2011. A prognozy są nadzwyczaj zgodne w swoim pesymizmie – ten dzień miał być ostatnim tak ciepłym i pogodnym.

Wyruszyłem przed południem. Rozgrzewkę zaliczyłem w najbliższych okolicach, a potem skierowałem się w stronę centrum miasta. Ruch był niewielki, skromna liczba samochodów przy hipermarketach świadczyła o tym, że mieszkańcom nie zabrakło świątecznego jadła i napojów. Mogłem więc bezpiecznie poruszać się po pustych ulicach i w ten sposób dojechałem na ulicę Łokietka. Stamtąd pojechałem do Rząski, a potem do Balic i jeszcze dalej do Morawicy. Ta część przejażdżki cały czas prowadziła pod wiatr, ale później, gdy skręciłem do Liszek i nieco okrężną drogą dotarłem do Piekar, wiatr stał się moim sprzymierzeńcem. Patrząc na licznik, widziałem, że do pobicia rekordu brakuje mi coraz mniej kilometrów i mogę to zrobić choćby dzisiaj. Mimo to odpuściłem i postanowiłem te kilka kilometrów zostawić sobie na następny raz – ot tak dla zwiększenia dramaturgii.