„O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...”

Tak pisał Leopold Staff w swoim bezdyskusyjnie przepięknym wierszu. I właśnie nadszedł ten czas, ten dźwięk, ten rytm i te kolory. Dzisiaj w moje okna uderzały krople jesiennego deszczu, a melodia ta cichła jedynie od czasu do czasu, by po chwili wrócić ze zdwojoną siłą. Mimo to nie zamierzałem pozostać w suchym, ciepłym i bezpiecznym domu. Miałem kilka spraw do przemyślenia, a przecież najlepiej mi się myśli, gdy jestem w swoim świecie, samotnie przemierzając rowerowe szlaki.

Nie wybrałem jakiejś trasy na specjalne okazje, ale postanowiłem za dnia przejechać mniej więcej tymi samymi drogami, którymi poruszałem się poprzednim razem. Wtedy smog nie pozwalał oddychać pełną piersią. Dzisiaj, dzięki silnemu wiatrowi, pozostało po nim jedynie przykre wspomnienie, chociaż oczywistym jest fakt, że jeszcze nie raz powróci do małopolskiej stolicy. Lepsze powietrze sprawiło, że jechało mi się o wiele lepiej i szybciej. Nawet deszcz nie psuł mi zabawy, chociaż od czasu do czasu padał naprawdę solidnie. Podobała mi się ta jazda w nietypowych warunkach. W pewnym sensie był to spóźniony chrzest bojowy mojego Ridleya X-Bow.

Wracając do domu zamierzałem przejechać kładką tramwajowo-rowerową w Płaszowie. Niestety spotkała mnie niemiła niespodzianka w postaci zamkniętego przejazdu. A powód? Prozaiczny. Dzięki niemu poznałem nowe słowo: „uszorstnianie”. Trwa właśnie „uszorstnianie nawierzchni”. Pytanie, które mi się nasunęło jest oczywiste – dlaczego nie można było tego zrobić raz, a dobrze? Pokornie zawróciłem i wybrałem inną drogą powrotną.

Fajnie jechało mi się w deszczu, ale niefajne skutki przyniosło to mojej elektronice. Służący mi od wielu lat GPS, nagle „zwariował”, tracąc połączenie z satelitami. Restart niczego nie zmienił, a nawet pogorszył sprawę, bo zamarły wszystkie przyciski. Czyżby deszcz pokonał uszczelnienie? Mam nadzieję, że po rozkręceniu obudowy i kąpieli w alkoholu izopropylowym, uda się uratować Garmina. Jeśli nie, to okaże się, że wraz z dzisiejszym deszczem popłynąłem i ja… finansowo.