Chłód, wiatr, chmury na niebie, szybko zachodzące słońce i unoszący się w powietrzu zapach jesieni. To najkrótsza charakterystyka dzisiejszego popołudnia. Zanim wybrałem się na przejażdżkę, musiałem po raz pierwszy w tym półroczu założyć koszulkę z długim rękawem. Jazdę zaplanowałem tak, aby nie mieć problemów z rozgrzaniem się, czyli od razu uciekłem na pobliskie pagórki i wzgórza. Sama trasa była jednak dość standardowa, co sprawia, że kolejny raz przychodzi mi do głowy pomysł, aby poświęcić się i opracować katalog moich typowych szlaków rowerowych. Będę mógł wtedy np. napisać, że „dzisiaj pokonałem katalogową trasę numer 7” ;). A wracając do dzisiejszego „rowerowania”, to rozpoczęło się od Kosocic i ulicy Gruszczyńskiego, na końcu której – jak już wielokrotnie pisałem – można ocenić, czy noga podaje, czy nie podaje. Noga podawała, więc pojechałem do Świątnik Górnych, a następnie do Mogilan. Na takich właśnie trasach ujawniają się wszelkie zalety niższej temperatury. Mięśnie lepiej się chłodzą, krople potu rzadziej spadają z czoła na ramę, a zużycie wody z bidonu też jest niewielkie. Z Mogilan pojechałem do Radziszowa, zaliczając po drodze mój ulubiony zjazd, na którym – jak zwykle – nie mogłem wyłączyć wyobraźni i zachowawczo zwalniałem przed każdym zakrętem. A potem pojechałem do Skawiny i do Tyńca, skąd wróciłem do centrum Krakowa. Miałem lekki niedosyt, więc poniosło mnie jeszcze w kierunku Nowej Huty. Przejechałem przez Most Wandy, odbiłem do Brzegów i Kokotowa i dopiero stamtąd, odprężony i zadowolony wróciłem do domu.