Sprawdziwszy wczoraj walkę z przeciwnościami natury w postaci wiatru, postanowiłem zaliczyć przejażdżkę także w Wielką Sobotę. Podczas gdy wszyscy zasuwali do pobliskiej świątyni, aby poświęcić jaja tudzież inny pokarm, ja przygotowywałem się do wycieczki. Przy okazji przypomniało mi się dzieciństwo i niepisana rodzinna tradycja, że pewna część święconki znikała cudownie podczas powrotnej drogi do domu. A tak swoją drogą, to za „komuny”, czyli wtedy, gdy niczego nie było, ludzie mieli na maksa wypasione koszyki. A teraz? Spokojnie, skromnie, bez przesady.

Plan przejażdżki istniał w mej głowie i zakładał pewne trudności na początek. Wybrałem się bowiem na nieodwiedzaną od kilku miesięcy ulicę Gruszczyńskiego, która, jak wiadomo czytelnikom mojego bloga, kończy się kilkunastoprocentowym podjazdem, pozwalającym określić stan swoich mięśni. Test wypadł całkiem nieźle, bo przynajmniej połowę podjazdu pokonałem stojąc, a na górze byłem jeszcze w stanie przypomnieć sobie, jak się nazywam i gdzie mieszkam. Potem było już łatwiej. Zjazd do Myślenickiej, przejazd przez Swoszowice, a później przez Kliny. Przejechałem przez Podgórki Tynieckie i skierowałem się do Tyńca, ale nie przez las, lecz wcześniej dojechałem do ulicy Tynieckiej. I tam właśnie spotkało mnie to, co oszczędzone mi było wczoraj, czyli śnieg, a w zasadzie śnieżyca. Mocno zmrożone płatki śniegu smagały mnie po twarzy. Dość mocno, bo akurat jechałem pod wiatr. Przeżyłem tę torturę z uśmiechem na ustach, który mógł sprawić, że mijający mnie kierowcy mogli pomyśleć, że oto mają do czynienia z wariatem. Tak na marginesie, to niektórzy znajomi i część rodziny tak właśnie o mnie myśli. Dotarłem do Tyńca, a tam jak za dotknięciem magicznej różdżki, śnieżyca skończyła się. Zawróciłem i wróciłem do Krakowa tradycyjną, nadwiślańską trasą. A potem? A potem rutyna, czyli Rybitwy i po kilku kilometrach dom.

I tak chyba skończyły się moje rowerowe święta. Wizyta rodziny jutro i pojutrze skutecznie zatrzyma mnie w domu. Będę miał czas, aby spokojnie zaplanować kolejne eskapady.