Pierwsza niedziela po zmianie czasu na letni. Dzień nareszcie będzie dłuższy. A tak swoją drogą, to zupełnie nie rozumiem sensu zmiany czasu. To anachronizm, którego korzenie sięgają okresu I Wojny Światowej. Podobno pozwalało to na oszczędzanie surowców energetycznych, bo ludzie chodzili spać godzinę wcześniej, a więc nie musieli używać sztucznego oświetlenia. Czy to się sprawdziło? Nie wiem. Wiem natomiast, że „plaga” zmiany czasu upowszechniła się. Tymczasem organizm człowieka nie lubi gwałtownych zmian, a taką właśnie jest zmuszenie go do zerwania się z łóżka o godzinę wcześniej. Efekt jest zazwyczaj taki, że przez pierwsze dni chodzimy spać później, bo tak się przyzwyczailiśmy przez prawie pół roku, a rano jesteśmy niewyspani, bo nasze ciało chciałoby spać o godzinę dłużej. Jestem w stanie założyć się o ostatnią dętkę, że gdyby wszystko dobrze policzyć, to okazałoby się, że zmiana czasu nie ma dla gospodarki większego znaczenia. Jestem więc za tym, aby uznać czas letni za jedyny słuszny i już!

Liczyłem, że lada dzień rozpocznie się piękna, słoneczna, ciepła wiosna, więc na dzisiaj zaplanowałem zakończenie przebudowy roweru szosowego. W związku z tym, nie zamierzałem wybrać się na przejażdżkę. Jednak rzut oka na prognozę pogody sprawił, że zmodyfikowałem plan dnia. Przez najbliższe dni ma padać deszcz, padać deszcz i… padać deszcz. Deszcz da się znieść, ale na dodatek ma być zimno i wietrznie. Brr… Nie tak to sobie wymarzyłem. Wybrałem się więc przed południem na – prawdopodobnie ostatnią w marcu – przejażdżkę. Jeździłem głównie po mieście, chociaż starałem się omijać najpopularniejsze rowerowe szlaki, tudzież… ludzi z palmami – tradycja Palmowej Niedzieli w Małopolsce trzyma się mocno, chociaż same palmy raczej niewiele mają wspólnego z tymi, które kładziono na drogę przed wjeżdżającym do Jerozolimy Jezusem. Przejażdżka nie była zbyt długa, bo mimo wszystko chciałem dzisiaj doprowadzić do końca wspomnianą przebudowę Ridley’a Fenix’a. Wróciłem więc do domu i zabrałem się za pracę. Teraz pozostaje już tylko czekać na prawdziwą wiosnę…