Dzisiejszą przejażdżkę postanowiłem nieco uatrakcyjnić, uwzględniając w niej drogi, których jeszcze nigdy nie pokonywałem lub takie, po których jeżdżę rzadko. To ważne, bo eksplorowanie po wielokroć tych samych szlaków sprawia, że do pasji zaczyna wkradać się nuda i rutyna.

Najpierw pojechałem na wschód, ale nie do Kokotowa, lecz do Wieliczki. Stamtąd skierowałem się do Czarnochowic, a potem do Śledziejowic. Wkrótce potem przejechałem przez Węgrzce Wielkie i dotarłem do Zakrzowa, gdzie skręciłem na drogę numer 964 i przez jakiś czas jechałem w stronę Wieliczki. W Ochmanowie znów zmieniłem kierunek i pojechałem na południe. Przede mną był Bodzanów. Centrum wioski mieści się oczywiście obok kościoła, a kościół obowiązkowo znajduje się na szczycie wzniesienia. Musiałem więc zaliczyć podjazd. Potem był zjazd do skrzyżowania z drogą 94, a po przejechaniu na jej drugą stronę, rozpocząłem kolejny podjazd, tym razem do Biskupic. Tam znów zmieniłem kierunek i pojechałem na wschód. Minąłem Szczygłów, Zabłocie, Wiatowice i dojechałem do Niegowici. Potem był Niewiarów i Pierzchów. Do Książnic dojechałem nie główną drogą numer 967, ale wąskimi, bocznymi duktami. Z Książnic pojechałem do Łężkowic, a dotarłszy kolejny raz do skrzyżowania z drogą 94, osiągnąłem mniej więcej połowę planowanego dystansu.

Droga powrotna wiodła przez Targowisko, Kłaj, Szarów, Dąbrowę i Staniątki. Słońce dotykało już linii horyzontu, a tuż przed Niepołomicami po raz ostatni błysnęło czerwienią i na kilkanaście godzin pożegnało świat. Temperatura nieco spadła, ale nadal pozwalała na komfortową jazdę w krótkich spodenkach i koszulce z krótkimi rękawami. Do Krakowa wróciłem przez Grabie i Brzegi, czyli bardzo, bardzo rutynowo, ale pierwsza część trasy sprawiła, że poczułem się rozgrzeszony.