Nie zawsze mam dokładnie zaplanowaną trasę. Czasem mam w głowie tylko jej ogólny zarys, a czasem decyduję się na całkowitą spontaniczność i jadę tam, gdzie mnie nogi (koła) poniosą. Jednak zdecydowanie najlepiej jeździ mi się wówczas, gdy mam plan. Tak właśnie było dzisiaj.

Rozpocząłem na jeden z kilku możliwych sposobów, bo liczba „otwarć”, czyli możliwych wyjazdów z mojej okolicy jest jednak ograniczona. Począwszy od ulicy Kosocickiej pojechałem na zachód, aż do ulicy Kozienickiej. Potem skierowałem się do Tyńca, ale nie ulicą Obrony Tyńca, bo ta jest częściowo nieutwardzona, ale ulicą Dąbrowa, która zaprowadziła mnie do Tynieckiej. Z Tyńca pojechałem do Skawiny, ale nie wjeżdżałem do centrum, lecz świadomie i dobrowolnie przejechałem przez wioski Kopanka, Przeryta, Ochodza, Facimiech. W tej ostatniej wjechałem na drogę numer 44 i pojechałem na wschód, ale już po kilkuset metrach zjechałem z niej na południe. Jadąc przez Krzęcin dotarłem do drogi 953. W tym krótkim zdaniu kryje się jednak prawie 100 metrów przewyższeń, które w międzyczasie musiałem zaliczyć. Kolejny raz skręciłem na zachód i przejechałem przez jedną z moich ulubionych wiosek, czyli Polankę Hallera. Dlaczego ulubioną? Po prostu podoba mi się jej nazwa. Wkrótce potem skręciłem do Jurczyc i zaliczyłem szybki zjazd do Radziszowa. Szkoda, że nawierzchnia nie jest najlepsza, bo można byłoby tam nieźle zaszaleć. Dalej było już spokojnie. Z Radziszowa pojechałem do Skawiny, ze Skawiny do Opatkowic, a stamtąd do Swoszowic. Wisienką na torcie dzisiejszej przejażdżki był podjazd na ulicy Sawiczewskich. Potem jeszcze kilka kilometrów i byłem w domu.