Kończy się powoli wakacyjny czas i nawet natura zdaje się to sygnalizować. Dzisiaj dość mocno wiało, po niebie żeglowały chmury, a temperatura była… wymarzona do jazdy na rowerze. Nie za zimno, nie za ciepło, po prostu w sam raz. Wyskoczyłem więc na przejażdżkę, która wieść miała na zachód, co było o tyle korzystne, że przecież w którymś momencie musiałem zawrócić, a wtedy wiatr powinien mi sprzyjać.

Rozpocząłem od dojazdu do Skawiny. Potem przejechałem przez dawno nieodwiedzane wsie Kopanka, Przeryta, Ochodza i Facimiech. Rok temu pisałem, że Kopanka ma jak najbardziej słuszną nazwę, bo cała jest rozkopana, a jakość nawierzchni drogi we wsi Przeryta idealnie pasuje do nazwy miejscowości. Coś się jednak zmieniło. W Kopance położono nowy asfalt, a Przeryta… pozostała przeryta. W Wielkich Drogach wjechałem na „wielką” drogę 44 i skierowałem się dalej na zachód. W Nowych Dworach zrezygnowałem jednak z podążania głównym szlakiem na rzecz wąskich, lokalnych dróg, które w końcu zaprowadziły mnie do Łączan.

Za Łączanami zazwyczaj od razu skręcałem na wschód, rozpoczynając powrót, ale nie dzisiaj. Dzisiaj pojechałem do wsi Kamień, która znajduje się w Rudniańskim Parku Krajobrazowym. Niestety do tego miejsca nie dotarło jeszcze hasło „Polska w budowie”, albo po prostu władze samorządowe nie potrafią napisać stosownego wniosku o dofinansowanie. Znam inne, o wiele biedniejsze miejscowości, które w przeciągu kilku lat zmieniły się nie do poznania. Mają po prostu gospodarza. Nie wiem, jak to wygląda w Rusocicach i Kamieniu, ale droga z pewnością jest wspomnieniem po PRL’u. Wspomniana droga, a raczej jej fatalny stan był pewną przeszkodą na podjeździe. O wiele łatwiej pokonuje się bardziej strome wzniesienia, ale poruszając się lepszą drogą. Na szczycie zapomniałem jednak o kłopotach, bo czekał na mnie spokojny zjazd w leśnym teatrze parku krajobrazowego. Uwielbiam taką scenerię, gdy mogę jechać pośród drzew, wsłuchując się w intymną atmosferę przyrody.

Dojechałem do drogi 780, skręciłem w stronę Krakowa, ale już po kilkuset metrach ponownie jechałem na północ. Przede mną był prawie dwukilometrowy podjazd do wsi Rybna. Początkowo zamierzałem przejechać go w relaksacyjnym tempie, ale czułem się na tyle dobrze, że pozwoliłem sobie na odrobinę „szaleństwa” i zaliczyłem go w niezłym jak na mnie tempie. Za Rybną była Sanka, a potem odprężający zjazd do wsi Zalas. Tam skręciłem na wschód i dojechałem do Frywałdu, gdzie znów zmieniłem kierunek, jadąc tym razem na południe. Droga początkowo wiodła przez las i kolejny raz trafiłem na kiepską nawierzchnię. Na szczęście wszelkie kłopoty z asfaltem wkrótce się skończyły. Przejechałem przez Baczyn i Skałki, a w Mnikowie skręciłem w stronę Cholerzyna. Aby wrócić do domu, wystarczyło jechać przed siebie, ale gdzie tam! Skręciłem do Morawicy, przejechałem przez Aleksandrowice i Balice, skierowałem się do Zabierzowa, a potem przez Rząskę dotarłem do ulicy Balickiej, rozpoczynając w ten sposób ostatnią odsłonę wycieczki.

Jeszcze tylko przejazd przez Kraków, jeszcze tylko dojazd do ulicy Wielickiej, która w niedzielę staje się nieco bardziej przyjazna – albo inaczej – nieco mniej niebezpieczna dla rowerzystów. Potem już tylko kilka kilometrów do drzwi… lodówki, za którymi czekała na mnie zimna Pepsi-Cola…



Okolice Kamienia. Gdzieś tam na horyzoncie majaczą ruiny zamku w Rudnie.


Okolice Kamienia