Tytułowe Maciejowice bynajmniej nie były same w sobie celem dzisiejszej przejażdżki, ale pi raz drzwi leżały w połowie trasy. Tym razem, pomimo kolejnego upalnego dnia, świadomie i dobrowolnie zamierzałem przejechać około stu kilometrów. Jednakowoż nie posiadałem żadnego wykrystalizowanego planu. W takiej sytuacji zazwyczaj wybieram jeden z kilku standardowych szlaków, zastanawiając się po drodze, gdzie mógłbym skierować koła mojego roweru. Najpierw pojechałem więc do Puszczy Niepołomickiej, która – o czym wielokrotnie już pisałem – jest dobrym kierunkiem na gorące dni. Potem eksplorowałem różne, raz lepsze, raz gorsze dukty w okolicy drogi 964. Dotarłszy do drogi 75, pojechałem do Ruszczy. Stamtąd nie skierowałem się tak jak zazwyczaj do Nowej Huty, ale pojechałem dalej na północ. Przejechałem przez Dojazdów, Sulechów i wspomniane Maciejowice. Droga wcale nie była łatwa. Mocno pagórkowaty teren zmuszał mnie do solidnej pracy w palącym słońcu.

Z Maciejowic pojechałem do Łuczyc, a potem przejechałem przez Sieborowice, Więcławice Dworskie, Więcławice Stare, Masłomiącą i dojechałem do Michałowic. Tam skręciłem na południe, w stronę Krakowa. Znalazłem się więc na trasie Kraków – Warszawa, co miało pewne zalety, takie jak dobra nawierzchnia, szerokie pobocza, ale i jedną zasadniczą wadę, czyli spory ruch. Na szczęście żaden z kierowców nie próbował wyprzedzać mnie bez zachowania odpowiedniego odstępu. Mimo to nie czułem się komfortowo, zwłaszcza wówczas, gdy wyprzedzały mnie tiry. Powstające wiry powietrzne zdawały się „zasysać” mnie w kierunku środka drogi, ale na szczęście dawałem radę utrzymać właściwy kierunek. Na zjazdach tuż przed Krakowem problemy się skończyły, bo jechałem na tyle szybko, że zdecydowanie rzadziej byłem wyprzedzany.

Słońce potrafi wyssać z człowieka ostatnie pokłady energii. Pomimo wypicia „morza” wody mineralnej i skonsumowania kilku galaretek energetycznych, wjeżdżając do Krakowa, zacząłem odczuwać trudy dzisiejszej przejażdżki. Na dziesięć kilometrów przed domem zostałem prawie całkowicie odłączony. Ostatni etap przejażdżki odbywał się więc w rekreacyjnym tempie.