Tydzień minął od mojej ostatniej przejażdżki. Tak długa przerwa nie była konsekwencją kiepskiej pogody, lecz eksperymentu… medycznego. Postanowiłem ostatecznie rozwiązać kwestię moich nagniotków, których istnienie zawdzięczam butom rowerowym. Po raz pierwszy problem pojawił się już cztery lata temu. Przez jakiś czas byłem zmuszony do korzystania ze zwykłego obuwia. Później jakoś sobie radziłem, ale czasem zdarzało się, że odczuwałem ból. Postanowiłem więc użyć specyfiku o nazwie ABE, który regularnie stosowany miał doprowadzić do usunięcia nagniotków. Daruję sobie opis szczegółów, ale po usunięciu zgrubień okazało się, że miejsca po nich bolą bardziej, niż bolały wcześniej. Miałem kłopot z normalnym obuwiem, a o rowerowym mogłem zapomnieć. Dopiero dzisiaj byłem w stanie wsiąść na rower.

Nie był to najlepszy czas na rowerowe igraszki. Od wczesnego popołudnia w Krakowie pojawiały się przelotne opady deszczu, a gdy po pracy wróciłem do domu, nad miastem rozpętała się potężna nawałnica. Waliły pioruny, a z nieba leciał grad. Pomimo tego, powoli i spokojnie przygotowywałem się do jazdy. Gdy tylko deszcz przestał padać, ja już ruszałem przed siebie. Wiedziałem, że opady jeszcze wrócą, więc jechałem na moim „zimowym” rowerze, który od lat pełni niewdzięczną rolę sprzętu do specjalnych poruczeń, czyli do jazdy w trudnych warunkach. Istotnie miałem rację i ledwie ujechałem kilka kilometrów, znowu zaczęło padać. Pojedyncze krople szybko zamieniły się w deszcz, a ten po chwili przeszedł w regularną ulewę. Im gorzej, tym lepiej – pomyślałem i z uśmiechem na ustach parłem do przodu. Niejeden kierowca musiał pomyśleć o mnie „wariat”, bo cóż innego można pomyśleć widząc zadowolonego z siebie gościa, który brnie przez kałuże zamiast leżeć w kapciach przez telewizorem? Opady trwały dobre kilkanaście minut, potem zelżały, aż wreszcie zupełnie ustały. Z utrudnień pozostał już tylko wiatr, który przeszkadzał mi aż do Mostu Zwierzynieckiego. Tam zawróciłem i jadąc z wiatrem, szybko wróciłem do domu.

Zacząłem od nagniotków i na nich skończę. Po kilkudziesięciu kilometrach odczuwałem lekki ból, ale to nic. Kilka dni temu dowiedziałem się, że projektanci Shimano zauważyli, że różne stopy są na świecie i przygotowali odpowiedni model butów. Uradowany tym faktem wysłałem zapytanie do kilku internetowych sklepów i… okazało się, że owszem, buty dla osób z szerszą stopą istnieją, ale nie są przewidziane do dystrybucji w Polsce. Hmm, czyżby Polacy mieli wyjątkowo drobne stópki? Nie mając wyjścia, odłożyłem na bok patriotyzm i zamówiłem buty w Niemczech. A przecież chciałem dać zarobić polskim firmom…


Aura nie zachęcała do wyjścia z domu…