Wczoraj dotarła do nas smutna informacja o śmierci Marka Galińskiego. Wielokrotny mistrz Polski XC i MTB zginął w wypadku samochodowym. Nie zamierzam jednak wspominać tego wspaniałego zawodnika, bo prawdę mówiąc, do wczoraj niewiele wiedziałem o jego osiągnięciach, ale jego przedwczesna śmierć kolejny raz uświadomiła mi, jak kruche jest życie. A przecież na co dzień nie myślę o tym, nie zastanawiam się, nie robię rachunku sumienia. I tylko takie smutne wydarzenia każą zatrzymać się na chwilę…

Dzisiejsza przejażdżka była trochę zdominowana refleksją o życiu. Zwłaszcza wtedy, gdy poruszałem się krakowskimi ulicami wśród setek samochodów. Przynajmniej połowa z nich nie zachowuje bezpiecznego odstępu od wyprzedzanego rowerzysty. Normalnie nie myślę o tym, nie zwracam szczególnej uwagi, lecz dzisiaj było inaczej… Statystycznie wśród tych kilkuset kierowców, przynajmniej kilku było „pod wpływem”. Normalnie nie myślę o tym, nie zwracam szczególnej uwagi, lecz dzisiaj było inaczej…

Życie toczy się dalej. Trzeba ufać Opatrzności. Z każdym przejechanym kilometrem coraz mniej myślałem o metafizyce, a coraz bardziej cieszyłem się jazdą. Pomimo silnego zachodniego wiatru było ciepło i pogodnie. Jechało mi się tak dobrze, że ani się obejrzałem, a na liczniku miałem już pięćdziesiąt, a potem sześćdziesiąt przejechanych kilometrów. Wkrótce potem bezpiecznie wróciłem do domu.