Cóż. Ogłaszam, że ogłoszenie ogłaszające rychłe nadejście wiosny, jest chwilowo nieaktualne. Czy jednak mogło być inaczej, skoro:
- umyłem rower zimowy,
- odkręciłem błotniki,
- umyłem samochód żony?

Nie wierzę w żadne prawa z gatunku praw Murphy’ego, ale faktem jest, iż pogoda – jak w to marcu – diametralnie się zmieniła. Widząc o poranku mokre ulice, pomyślałem, że policzone są godziny czystego roweru, a i nadszedł czas, aby z powrotem przykręcić błotniki i wyglądać mniej profesjonalnie. Na szczęście pogoda poprawiła się, to znaczy, poprawiła się w kontekście deszczu, bo temperatura pozostała bez zmian, czyli kilka stopni powyżej zera.

Wyruszyłem wczesnym popołudniem nie bacząc na zachmurzone niebo. Spodziewałem się, że mogę mieć małe problemy „energetyczne”, bo ostatnio znów dołapał mnie katar – czwarty w ciągu pięciu tygodni. Na szczęście, a może na nieszczęście, był to katar alergiczny. Jestem uczulony na roztocza, które jak wiadomo żyją w kurzu domowym, którego jak wiadomo nie sposób zupełnie wyeliminować z otoczenia. A ponieważ przez ostatni czas prowadziłem krucjatę przeciwko [niech to na razie pozostanie tajemnicą], nawdychałem się tego dziadostwa i kichałem jak najęty. No więc spodziewałem się, że będę słaby niczym Mandaryna w Sopocie, a tymczasem okazało się, że jest całkiem „wporzo”. Dlatego zamiast planowanych góra czterdziestu kilometrów, dorzuciłem piętnaście więcej, „bawiąc” się na sam koniec na stromych uliczkach nieopodal ulicy Ochota.



Rzadki to widok - czysty „zimowy” rower bez błotników.