81 minut jazdy i dwie mocne sesje interwałowe, przedzielone 15 minutową spokojną jazdą. Nie było lekko, ale muszę przywyknąć do faktu, że każdy trening jest teraz dopasowany do mojego nowego FTP.

Dzień po teście FTP zachciało mi się wykonać trening o nazwie „The Gorby”. To nie było przemyślane, bo interwały 5 minut na poziomie 110% FTP + 5 minut na poziomie 55% FTP, powtórzone pięciokrotnie, nieźle dały mi w kość.

Dwadzieścia sześć dni treningowych i jeden dzień wypoczynku poza mną. Dzisiaj dzień dwudziesty ósmy, czyli dzień prawdy. Czy czterotygodniowe wylewanie potu po półrocznej przerwie od roweru miało sens i przyniosło wymierny efekt? Na to pytanie miał odpowiedzieć długi test FTP – długi według platformy Zwift. Dwadzieścia minut rozgrzewki, kilka krótkich, lecz mocnych interwałów, pięć minut spokojnej jazdy, pięć minut mocnej jazdy, dziesięć minut uspokojenia, dwadzieścia minut właściwego testu i dziesięć minut schłodzenia. Plan miałem prosty. Znając swoje możliwości, zamierzałem pierwsze dziesięć minut jechać z mocą ok. 220 watów, na kolejne pięć minut dorzucić jakieś 10 watów, a ostatnie pięć minut jechać w przysłowiowego „trupa”. Niestety w praktyce wszystko wzięło w łeb, bo jakoś nie byłem w stanie ustabilizować mocy na poziomie 220 watów i zacząłem za mocno, a ponieważ szło mi nadspodziewanie dobrze, starałem się dzielnie trzymać. Organizm zażądał „zapłaty” w okolicach dziesiątej minuty, gdzie zamiast zwiększyć moc, zacząłem ją zmniejszać. Ostatnie pięć minut to już była walka o życie, ale w samej końcówce udało mi się jeszcze trochę wykrzesać…

Efekt? Moje nowe FTP to 216 watów. To nieco więcej niż sugerowały ostatnie treningi, a więc powinienem się cieszyć i cieszę się. Jednak mimo wszystko jest to wynik poniżej moich możliwości i oczekiwań. Przede mną wciąż sporo pracy.

Godzina spokojnej jazdy. Spokojnej przynajmniej w założeniu. W rzeczywistości próbowałem jednak przekonać się, co może mnie czekać już pojutrze. Kilkukrotnie usiłowałem utrzymać moc w granicach 250 watów przez minutę, dwie i wyobrazić sobie, że jadę tak przez minut dwadzieścia. Obawiam się, że poprzeczka zawieszona na tym poziomie leży na razie powyżej moich możliwości. Patrząc na wyniki treningów, myślę, że realne jest FTP na poziomie 210 watów. To i tak byłby całkiem spory, dwudziestoprocentowy wzrost. Dzień prawdy już w piątek, a jutro mój pierwszy od miesiąca dzień odpoczynku.

To był ostatni usystematyzowany trening. Jutro mam tzw. „free ride”, potem dzień przerwy, a w piątek godzina, a raczej 20 minut prawdy. Dzisiaj musiałem zmierzyć się z dwunastoma interwałami 165 watów przez 2 minuty i 215 watów przez 30 sekund. Łącznie pół godziny. Poszło dość łatwo, co napawa mnie nadzieją i każe zadać pytanie nie „czy”, ale „o ile” poprawię swoje FTP w najbliższy piątek.

To już ostatni tydzień. Za kilka dni okaże się, czy cały mój wysiłek, wyrzeczenia, odpowiednia dieta i samozaparcie miały sens.